Η άποψη της Τατιάνας Καλογιάννη σχετικά με τη λειτουργία παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων

Το θέμα της λειτουργίας παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, απασχόλησε έντονα την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, δεδομένου ότι επέρχεται μία μεγάλη αλλαγή στην υφιστάμενη πραγματικότητα, που έχει διαμορφωθεί από συστάσεως του ελληνικού κράτους.

Θα εκθέσω σύντομα τις προσωπικές μου απόψεις.

1. Για την τριτοβάθμια εκπαίδευση υπάρχει σχετική συνταγματική ρήτρα και ομολογώ ότι δεν διαθέτω το ανάλογο υπόβαθρο για να κρίνω αν οι διατάξεις του νόμου είναι αντισυνταγματικές ή όχι. Τα αρμόδια δικαστήρια ας αποφανθούν.
2. Η εκπαίδευση δεν είναι εμπορεύσιμο προϊόν. Η απόκτηση καλής παιδείας είναι δικαίωμα κάθε πολίτη και είναι αυτονόητο ότι πρέπει να την επιδιώκει και να τη διεκδικεί συνεχώς. Στην Ελλάδα είναι υποχρέωση του κρατικού μηχανισμού να την παρέχει δωρεάν προς όλους και στο υψηλότερο επίπεδο. Στη χώρα μας λειτουργούν σήμερα 30 ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με 158 σχολές και 469 τμήματα. Ειδικότερα στην πόλη μας λειτουργεί το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων –φέτος συμπληρώνει 60 χρόνια ζωής- στο οποίο φοιτούν 33.000 φοιτητές και φοιτήτριες καθώς και μεταπτυχιακοί και εργάζονται 1.000 συμπολίτες ως καθηγητές, διοικητικό προσωπικό κτλ. Η μεγάλη και ποικίλη επίδρασή του στην εξέλιξη της πόλης είναι αυτονόητη και περιττεύει να την αναπτύξω σήμερα στο πλαίσιο της συζήτησης αυτής.
3. Εγώ, και τα μέλη της οικογένειάς μου έχουμε μαθητεύσει και σπουδάσει μόνο σε δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια. Και το μεταπτυχιακό μου το απέκτησα σε δημόσιο (ομοσπονδιακό) πανεπιστήμιο άλλης χώρας. Είμαι πεπεισμένη ότι η μεθοδική και οργανωμένη κρατική εποπτεία σε κάθε οργανισμό ή ίδρυμα που παρέχει εκπαίδευση, έρευνα, μεταφορά τεχνογνωσίας και φοιτητική μέριμνα, είναι απαραίτητη και εκ των ων ουκ άνευ.
4. Θεωρώ ότι η λειτουργία παραρτημάτων ξένων Πανεπιστημίων δεν θα βλάψει το Ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, γιατί η δραστηριότητά τους θα περιοριστεί μόνο στο διδακτικό αντικείμενο, δίνοντας όμως τη δυνατότητα σε παιδιά, που στάθηκαν άτυχα στις πανελλήνιες εξετάσεις, να λάβουν πιστοποιημένη πανεπιστημιακή εκπαίδευση στη χώρα μας και να αποφύγουν την μετακίνησή τους σε άλλη χώρα. Και στις οικογένειές τους φυσικά να μην επωμιστούν δυσβάσταχτα έξοδα.
5. Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, ειδικά αν η εκάστοτε κυβέρνηση, σε συνεργασία με τα συμβούλια διοίκησης των πανεπιστημίων, επενδύει και υποστηρίζει συστηματικά, δραστικά και με οποιονδήποτε τρόπο τη λειτουργία τους. Παραδειγματικά αναφέρω την πληρότητα σε διδακτικό και λοιπό προσωπικό, τη λειτουργία εμπλουτισμένων βιβλιοθηκών, την πλήρη οργάνωση & λειτουργία των εργαστηρίων, τη συντήρηση & ανάπτυξη των κτιριακών υποδομών, την δημιουργία νέων φοιτητικών εστιών, την προσέλκυση ξένων φοιτητών, κτλ.

Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι η λειτουργία των παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων παρέχει και μία άλλη επιλογή και δυνατότητα στην ελληνική οικογένεια και δεν θα είναι ανταγωνιστική των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων, υπό την προϋπόθεση, όμως, να υπάρξει ένας ειλικρινής διάλογος με τις εκάστοτε κυβερνήσεις για την ουσιαστική στήριξή τους, προς όφελος της κοινωνίας.